Uitleg site
Hoofdmenu
De afscheidsdienst
Orde van dienst voor de afscheidsdienst
voorafgaande aan de begrafenis van
Eltjen Sietze Dootjes
geboren 25 juli 1985 overleden 14 november 2007
op maandag 19 november 2007
’s middags om 13.45 uur in de Arke in Drachten
voorganger: dominee / domi-ja Anne Elverdink
organist : dhr. M. Krikke
Welkom, Onze Hulp en Groet
Titia en Hans, Sietze en Adrie
Willem en Willeke,
verdere familie en vrienden van Eltjen,
Wat was het vreselijk schrikken toen we woensdag hoorden
dat Eltjen zo plotseling in zijn slaap was overleden.
14 dagen geleden, kreeg Eltjen ’s avonds
een lichte epileptische aanval …
Direct hebben jullie daar werk van gemaakt
naar de dokterswacht, via de huisarts naar de
neuroloog in het ziekenhuis …
Vorige week woensdag zou Eltjen
voor een scan naar het ziekenhuis …
Maar toen Sietze hem die morgen riep
“Eltjen … wekker wurde … hy bleau sliepen”
Dan krijg je de schrik van je leven;
de schrik van de dood overvalt je.
Eltjen … die zo centraal aanwezig was in jullie leven ….
Wat doet het hartverscheurend pijn hem te moeten missen …
Wat zal het straks stil zijn …
Onvoorstelbaar anders; wezenloos leeg …
Dit doet zo vreselijk pijn …
Toch willen we vanmiddag niet alleen die pijn;
En ons verdriet met elkaar delen …
Wat we in deze afscheidsdienst ook zeker willen doen
Is in dankbaarheid terugblikken op wie Eltjen was;
Wat we met hem beleefd hebben …
Hoe hij ons leven verrijkte; onze blik
Onze kijk op het leven verbreedde, verdiepte ..
En Eltjen …
We hebben de afgelopen dagen gezegd
Hij heeft een goed leven gehad …
Wat heeft hij van veel dingen,op zijn heel eigen manier kunnen genieten …
Ja, dankbaarheid is er zeker ook …
Maar de leegte – wat zal ze groot zijn;
De wetenschap … en dat dringt nog amper tot ons door..
Weten dat we straks zonder hem verder moeten
Wat is dat zwaar.
Deze parel – Hij was ons zo kostbaar …
Op de rouwkaart staat het refrein van het lied van Elly en Rikkert
dat we straks ook willen zingen; “Een parel in Gods hand ….”
Bij die hand van God, moet ik denken aan wat Jezus
Zegt, wanneer hij zichzelf de Goede Herder noemt …
Jezus zegt dan … “Niemand rooft ze uit mijn hand …
”En bij alle pijn en verdriet van deze dagen --
dat willen we, dat mogen we geloven …
Niemand, zelfs de dood zal ons niet roven uit Gods hand.
Zo willen we dan, ook in deze afscheidsdienst
Onze hulp verwachten van de Heer,
Die aan het begin van ons leven gestaan heeft,
en er zal zijn ook aan het einde
Want hij is trouw … de eeuwen door
trouw is Hij tot in der eeuwigheid …
Hij laat niet los, het werk van zijn handen;
een parel laat Hij niet uit zijn eeuwige handen vallen.
Temidden van al ons verdriet wil God bij ons zijn;
ook vanmiddag wil Hij er voor ons zijn
met zijn genade en vrede; zijn troost en ontferming
voor jullie allemaal `
Amen
We zingen nu met elkaar
dat lied van Elly en Rikkert …
Een parel in Gods hand …
Eltjen zong heel vaak met CD’s mee …
Bij dit lied gaan wij dat ook doen …
De twee coupletten zijn wat lastig te zingen
Dus ik stel voor om daar gewoon naar te luisteren;
Maar het refrein … dat zingen we mee
Een parel in Gods hand
Gebed
God … als je je kind ’s morgens niet meer wakker krijgt …
als je gebeld wordt: “Eltjen is overleden …
”dan is dat niet te bevatten !
Dit kan niet, dit mag niet waar zijn …
Heer, verbijsterd zijn we …
Dat het zo plotseling afbreekt; dat de dood zo gemeen is …
daar zijn toch geen woorden voor …?
Toch zoeken we woorden …
Woorden voor ons verdriet
Woorden voor onze dankbare herinneringen …
Maar woorden ook, waar we op terug kunnen vallen;
waar wij ons aan op kunnen trekken …
Woorden als een houvast nu ons zoveel uit handen geslagen is …
Geen grote woorden;
die geen recht doen aan de pijn en de vragen;
Ook geen woorden die zalven, en dichtsmeren …
Maar woorden die recht doen aan de hardheid
van de dood, en er toch niet op stuk lopen …
En Here God, dan komen we uit bij U …
bij Jezus, en wat van Hem verteld wordt …
dat zijn liefde, sterker bleek zelfs dan de dood …
dat het ooit Pasen heeft mogen zijn …
Dat ooit die woorden klonken …
“Zoek hem niet bij de doden, hij is hier niet …
”Here, God, mogen we dat geloven ook voor Eltjen …
dat Hij bij U is … geborgen in uw eeuwige handen ?
En wij dan, God …?
Laat ons deze middag iets zien; iets ervaren samen
van hoe U ons verder helpt …
Hoe u ons leven redt van de dood …
Het leven van Eltjen
waaraan zo abrupt een einde kwam …
Maar ook ons leven, als we na vandaag verder moeten …
En wij zien nog absoluut niet hoe …
Dat U dan meegaat, Here God !
Want dat wij zouden verdwalen in een doolhof van verdriet …
ook dat kan en mag niet waar zijn, toch ?? Amen.
Willeke
Lieve mensen. Ik wil graag vertellen wat Eltjen voor mij betekend heeft
Ik heb Eltjen leren kennen toen ik jaren geleden leiding werd bij de Scouts. Ik kwam tijdens de voorbereidingen van deze dag een foto tegen van het eerste kamp waar we samen waren, daar staan we samen op en de blijdschap en het vertrouwen straalt er vanaf.
Met speurtochten liep hij altijd achteraan te sjokken. Als we hem dan aanspoorden maakte hij via zijn duim een peptalk voor zijn voetjes. "Voetjes kom op, jullie moeten even sneller" en als het echt moest dan kon hij wel een stukje rennen. 'kom op voetjes, even rennen!' Niet dat dat veel sneller ging. Maar goed.
Alle dialogen die in de Disney@ films zaten kende hij uit zijn hoofd. Vaak zat of liep hij rond: lekker in zichzelf, deze hardop te vertellen. Hij gebruikte daarin ook wel andere namen. En dan wel om zich heen kijken of er ook reactie op komt. Dan had ik ineens iemand ontvoerd.
Eltjen sloeg nooit een vrijdagavond over. Dit hoorde bij zijn ritme. En kon hij zijn vriendinnetje Klazina weer zien. Ook alle kampen was Eltjen van de partij. Het kwam wel voor dat zijn verjaardag in die week viel, maar dat maakte niet uit, die kon ook wel later gevierd worden. Kreeg hij van ons wel speciale behandeling en een extra lekker ontbijt je op bed.
Eltjen is echt een plezier geweest voor ons om er bij te hebben. Met z'n praatjes, komische gedragingen en gevatte uitspraken. Als ik tegen iemand zei van 'wat zeg je?' en dan hoorde je de stem van Eltjen 'nou, of je wórst luhust". Ook vind ik het knap dat hij op een leuke manier het voor elkaar kreeg om in het middelpunt van de belangstelling te staan. ..
Willem ging een keer mee als chauffeur mee naar Thialf om te schaatsen. Wij hadden eindelijk Eltjen zijn schaatsen om maar het schaatsen zag Eltjen toch niet zo zitten. Niet veel later kregen Willem en ik verkering. Op een zekere manier heeft Eltjen dus een rol gespeeld dat wij mekaar weer tegen zijn gekomen.
Eltjen begroette Willem altijd heel enthousiast op scouting. Van: Hé, Willem! Grote broer! En wij vroegen hem dan wel van is de rest niet belangrijk? Maar afgelopen vrijdag begroette hij mij enthousiast van: hé, Willeke!
Ik ben altijd heel blij geweest met Eltjen als schoonbroertje. Ik kende hem al maar als ik hem niet had gekend had ik hem ook wel in mijn hart gesloten. Net als iedereen. Over de toekomst had ik ook al nagedacht. Mochten zijn ouders erop een dag niet meer zijn dan hadden Willem en ik de zorg wel gedragen voor Eltjen. Graag zelfs. Aan de ene kant is hem dat gespaard gebleven maar anders was het ook zeker wel goed gekomen.
Ik ben dankbaar dat ik Eltjen heb mee mogén maken. Eltjen had alleen veel langer van zijn leven hier moeten genieten.
Willem
- Als ik van Eltjen eens een Suske en Wiske boek wilde lenen, was dat eigenlijk altijd wel een groot probleem. Hij had stapels van die boekjes maar ééntje uitlenen was al heel moeilijk voor hem. Maar als je hem dan had overtuigd dat je eentje mocht lenen (eentje pakken was ook geen goed idee want hij had je toch altijd door, door de specifieke voor ons totaal zonder logica zijnde volgorde) zocht hij wel eentje uit waar hij het minste aan gehecht was op dat moment. En overhandigde hem dan met de mededeling "maar alleen lenen hoor!"
- Zaterdagvond zaten we vaak met vrienden gezellig even bij ons thuis voordat we naar de kroeg gingen. Hij vond dat altijd heel gezellig en iedereen accepteerde hem daar ook in. Als hij binnenkwam en iedereen er al zat benoemde hij ze allemaal even bij naam. Als er eens iemand bij zat of binnen kwam die hij niet kende zei hij "huh? Wie ben jij?"
- Als we met m'n vader en Adrie met de boot weg waren gingen we wel vaak samen zwemmen. Maar als ik na een kwartier het wel weer had gezien, bleef Eltjen nog rustig een half uur liggen dobberen op zijn zwemband te liedjes zingen.
- Ik heb toen ik mijn rijbewijs haalde Eltjen ook regelmatig naar zwemmen en scouting gebracht. Als hij dan met mij mee reed moest hij zelfs met de muziek waar ik van hield (die wel heel anders was dan waar hij zelf vaak naar luisterde) meezingen. Toen ik Eltjen een keer snel naar Grafisch centrum moest brengen omdat het busje hem niet had opgehaald, (toen hij nog stage liep) werden we aangehouden door de politie omdat ik in de haast mijn gordel vergeten was om te doen. Mijn broertje die uiteraard wel keurig zijn gordel om had begon een charme offensief door tegen de agent te roepen "Hey lieve politié', dat ik op dat moment er heel anders over dacht snapte hij werkelijk helemaal niets van. Het heeft ook niet mogen baten en heb een boete gekregen.
Eltjen was heel verbaasd dat zijn grote broer verkering had met zijn leiding Willeke, maar ook bang dat Willeke ineens zijn leiding niet meer zou zijn. ,"jij pakt Willeke van mij af. De eerste keer dat Willeke en ik samen op de stationsweg kwamen deed bij heel verbaasd huh? Wat doe jij hier? Mijn leiding ?
Eltjen heeft ons bij het verbouwen vaak geholpen op zaterdag. Hij was aan het schuren, en op een bepaald moment zei hij "lukt niet" dus wij kijken wat er aan de hand was, dacht die arme jongen dat de plinten helemaal kaal geschuurd moesten worden. Later was er verwarring toen hij samen met Mem de bar de bar in de grondverf zou zetten. Eltjen ging met de kwast de randjes verven en mem met de roller de grote vlakken er achteraan. Op een bepaald moment zegt Mem, "Eltjen even rustig aan" Eltjen: "ik doe het ook nooit goed" Is die jongen een keer snel in iets gaat het weer te snel. Maar toen Mem had uitgelegd dat als hij zo snel verfde dat dan de verf was opgedoogd voor zij er aan toe was vond hij het allemaal weer prima. Ook heeft hij vaak voor ons de broodjes gesmeerd en koffie en soep gemaakt.
Er zijn zoveel fijne herinneringen te vertellen over mijn lieve broertje en dat laat hij gelukkig bij ons achter.
Eltjen ik hald fan dei, dien grutte broer.
We gaan nu met elkaar kijken en luisteren
naar een verhaal uit de Bijbel van Eltjen …
de Printebibel … Jullie weten misschien wel
dat Eltjen heel graag Suskes en Wiskes las …
maar dit was ook één van de boeken die hij las …
In de Printebibel staat een verhaal over hoe Jezus
op een dag met zijn vrienden ging zeilen;
varen op het meer
Nou, varen heeft Eltjen ook vaak gedaan.
Met Sietze en Adrie op de kruiser …
Maar ook met de Scouts,
waar Eltjen op vrijdagavond altijd naar toe ging.
In de zomermaanden gingen jullie regelmatig
met elkaar zeilen op de Smalle Ee.
We hebben daar een paar foto’s van …
Willeke vertelde de afgelopen dagen, dat het
niet altijd heel mooi weer was als jullie gingen zeilen ..
Het was ook wel eens dat het behoorlijk regende –
of het was ’s avonds al wel een donker als jullie weer terugkwamen.
Ook de Here Jezus en zijn vrienden
raken op een keer in zwaar weer verzeild.
Een zware storm steekt op
en hun levensschip wordt alle kanten op geslingerd.
De wind en de golven … het is verschrikkelijk zoals die tekeer gaan …
Weet je … ik heb het gevoel dat wij de afgelopen dagen,
omdat Eltjen nu zo plotseling dood is …
dat wij nu ook in zo’n zware storm verzeild zijn geraakt.
En waar is God nu dan …
Ligt hij te slapen, net als Jezus toen ?
En als we naar Hem toe gaan, Hem wakker maken …
Zou hij dan ook ons te hulp komen ??
Dat hij wind en water; dat hij dood en verdriet
terecht kan wijzen – dat Hy de stoarm delbêdzje kin ?
Zou dat kunnen, denk je …
Ik geloof van wel !
Als Jezus dat toen kon in de storm
Ik wil er op vertrouwen, dat Hij dat ook nu kan en wil doen …
De stoarm op’e mar
(út Eltjen syn Printebibel)
Op in dei stapt Jezus mei syn learlingen yn in boat.
Hy seit tsjin har:
‘Lit ús nei de oare kant fan de mar gean’. Wylst se farre, falt Jezus yn’e sliep. As se midden op’e mar binne,
komt der ynienen in stoarm opsetten. Se krije in soad wetter yn it skip
en it wurdt gefaarlik.
En Jezus sliept ! Se geane nei Jezus ta.
‘Heare, wurd dochs wekker !’ roppe se
‘Wy ferdrinke !’ Jezus wurdt wekker.
Hy seit tsjin syn learlingen:
'Jimme moatte net sa bang wêze.
Ik bin der dochs !
Wêrom hawwe jim gjin betrouwen yn My ?' Dan seit Er strang tsjin de wyn
en it kolkjende wetter: ‘Stil wêze, jimme !’ Fuort jouwe wyn en wetter har wer del.
De mar wurdt sa glêd as in spegel.De learlingen kinne der net oer út.
'Wat is dat dochs foar in man ?
sizze se tsjin mekoar.
'Sels de wyn en it wetter jouwe om syn sizzen'.
Overdenking:
Titia en Hans, Sietze en Adrie, Wilem en Willeke,
verdere familie en vrienden van Eltjen
Afgelopen voorjaar verhuisde Eltjen met Sietze en Adrie van de Stationsweg in Drachten naar de Folgersterloane in Drachtster-Compagnie …
Van te voren probeerden jullie Eltjen daar al wat op voor te bereiden, maar dat lukte eigenlijk niet …hij wilde er niet over horen, en niet over praten.
Die verandering; hij kon niet overzien wat dat allemaal in zou houden ! Maar toen het zover was …
Zelf mocht hij in het nieuwe huis zijn eigen dozen uitpakken, en in zijn kamer op hun plek zetten…
Toen hij eenmaal zijn vertrouwde spullen om zich heen had; en het bleek dat zijn werk; dat het zwemmen en dat de scouts – dat al dat vertrouwde doorging – toen was het goed …
Ook Jezus spreekt in Johannes 14 over gaan naar een ander huis. Of je dan al je vertrouwde spullen mee kunt nemen ??? Nou, nee… Maar Jezus heeft het wel over vertrou-wen op God.
Dat hijzelf meegaat – dat hij daar is; en dat Hij daar een plek voor ons klaar heeft; daar in het huis van de Vader in de hemel …
We merken echter dat daarmee niet alle vragen weg zijn.
Die vragen hebben de leerlingen in onze gedeelte nog levensgroot. Want hoe zit dat dan Jezus ?
Waar is die plek, dat Vaderhuis; en de weg daarheen, vertel ons daar eens wat meer over !!
Die vragen over de weg naar die hemelse woning … Daar kom ik straks op …
Eerst willen we nu samen stilstaan bij hoe Eltjens weg door het leven heeft mogen zijn; waar hij bij en onder ons heeft mogen wonen …
Eltjen werd geboren op 25 juli 1985 …
Hij had toen al een oudere broer, Willem. En er was al een broertje, Bauke… die op 7 april 1983, nog maar een half jaar oud, was over-leden …
Titia en Sietze hadden dus al het nodige meegemaakt, en nu kregen ze dan Eltjen … Een bijzonder kind, met zijn Down-syndroom.
Gaandeweg zou je juist om dat bijzondere extra van hem leren houden;
maar in het begin was er toch vooral veel zorg.
Hij werd 7 weken te vroeg geboren; en de eerste tijd was hij toch echt wel een zorgen-kindje.
Eltjen was een jaar of 3 toen het huwelijk van Titia en Sietze stuk liep. In het begin heeft de kleine man daar best veel verdriet van gehad. Maar de manier waarop jullie daar later mee om zijn gegaan; hoe jullie het belang van de kinderen en zeker ook van Eltjen voorop hebben gesteld – dat verdient diepe bewondering.
Zoals jullie met elkaar omgaan en met elkaars nieuwe partners … ik heb dat deze dagen van heel nabij mee mogen maken; en bij de tranen die er zijn om het verlies van Eltjen – waren er zo nu en dan ook tranen van ‘wat is dit bijzonder; zoveel liefde … dat je zelfs de gebrokenheid en de pijn uit het verleden … dat je die samen te boven komt; te boven wilt komen’.
Voor Eltjen mocht dat later betekenen dat hij twee plekken had waar hij thuis was: bij mem en bij heit. En beide was het goed … Als Eltjen bij de één was, de ander belde, en Eltjen nam de telefoon op, dan was het heel natuurlijk dat Eltjen riep: “Heit, je ex …!” En als het eens was dat Sietze en Titia onenigheid hadden, dan zei Eltjen: ‘Jullie gaan niet scheiden hé ?!” Dat waren jullie al lang, maar blijkbaar voelde dat voor hem niet zo.
Toen Eltjen 4 jaar werd ging hij naar dagverblijf het Bijenhûs. Daar al leerde Eltjen Klazina kennen, later zijn vriendin. Vanaf zijn 6-de ging hij naar “de Rank” … In de jaren dat hij daar naar school ging heeft Eltjen heel veel geleerd. In het bijzonder juf Marja is daar voor Eltjen heel belangrijk geweest; haar inzet om ook Eltjen echt te leren wat binnen zijn bereik en mogelijkheden lag – dat is geweldig geweest.
Op school leerde Eltjen veel; maar ook thuis was hij veel bezig, met name met schrijven. Hij heeft daar zelf ook veel in geïnvesteerd. Leergierig was hij. ‘Hoe schrijf je dat, en wat betekent dat woord ?’
Hij heeft er in zijn leven veel profijt van gehad, dat hij had leren lezen en schrijven. Hij schreef soms schriften vol. En dan zei hij wel eens: ‘Adrie, dit is deel 5, dit is de laatste’. En dan was het ook wel de laatste … maar alleen voor dat moment. Voordeel van dat hij had leren lezen was ook dat hij zelf in de TV gids na kon kijken welke programma’s er op TV kwamen. En Eltjen had er zo wel een paar, die hij absoluut niet wou missen ! Als anderen dan zeiden, ‘maar dat komt nu niet’, dan kon hij dus zelf de gids er bij pakken en aanwijzen, “Ja mem, kijk maar” …
Naast lezen was muziek voor Eltjen erg belangrijk … Zelf herinner ik me dat vooral van hoe hij bij beppe Pein in kleermaker ziet voor het cassettedek zat en mee zat te zingen… Eltjen was zelfs een keer op de radio. Op de geheime zender van “Edwin kerel”, mocht hij een plaatje draaien en aankondigen … Prachtig was dat, want daar droomde Eltjen van. Hij wou beroemd worden, als zanger of als presentator. Zijn ideaal was een BN-er; een bekende Nederlander te zijn …
Muziek genoot hij van. Bijvoorbeeld van Chipz. O donderdag had Eltjen altijd zijn Chipz pet op … en toen Sietze het ooit waagde om de klep van die pet schoon te maken – toen had je het nog niet gehad !!
Naast het lezen en de muziek was er natuurlijk de TV en de video … Zo’n beetje alle Disney-films had Eltjen; en hij kende hele stukken dialoog uit de films uit zijn hoofd.
Vanaf zijn 6-de al zwom Eltjen bij de Dol-Fijn; vaste prik; dinsdagavond van 6 tot 7 … Eltjen hield van zwemmen … Als hij met Sietze en Adrie weg was met de boot, dan kon hij zomaar een uur in het water liggen dobberen; in zijn zwemband liedjes liggen te zingen …
De vrijdagavond was al een jaar of 10 voor de Scouting. Zo nu en dan gingen jullie met elkaar zeilen. Dan gebeurde het wel eens, dat eer een groot binnenvaartschip langs kwam en dat er dan ineens over het water galmde “Eltjen …. Eltjen Dootjes, ben jij daar ?” Andere kinderen keken er raar van op, wat is dat nou ? Maar Eltjen wist al wel dat dat “Edwin kerel” was die via de luidspreker op zijn binnenvaartschip hem even gedag wilde zeggen.
In en uit de boot was voor Eltjen trouwens wel altijd een beetje een probleem; of door een droge sloot lopen – Hoogte verschil had hij een hekel aan. Daar staat tegenover, dat hij op de kermis soms nergens bang voor was … ( “Adrie, ik ben bij je “)
Het is wel geweest dat Willem van een bepaalde attractie helemaal misselijk werd, en dat Eltjen dan lachend naast hem zat. Maar het was ook wel eens andersom … in de 8-baan in Walibi … toen hij langzaam helemaal omhoog ging, dat Eltjen aangaf : “Willem, kan hij nu nog stoppen ?” Of die keer dat Sietze alles deed om de achtbaan te stoppen omdat El-tjen in paniek was – maar toen de achtbaan stopte, dat Eltjen domweg zei: “Dat was leuk, zullen we nog een keer ?”
Eltjen had een heel goed geheugen. Een spelletje Memory zou je niet snel van hem win-nen. Of verjaardagen van familie – en dat werden er in de loop van de tijd nogal een paar -maar hij wist ze …Als Titia en Hans, of Sietze en Adrie de komende tijd zo nu en dan een verjaardag vergeten, dan weet je waarom …
Een enorm geheugen … zo wist hij precies welke Suskes en Wiskes hij had; en welke bij heit en welke bij mem. Hij had ze ook allemaal in zijn eigen volgorde op zijn kamer staan – en het was niet wenselijk dat je daar zomaar eentje uithaalde – eerst vragen, en dan pakte hij het zelf wel; en hij wou ze ook zelf terugzetten.
De laatste twee jaar werkte Eltjen op het Grafisch Centrum in Drachten. Eerst was dat voor hem wel even wennen, maar na een tijdje vond hij het daar helemaal geweldig; en had hij helemaal zijn draai gevonden.
Wat hij daar allemaal deed ? Nou, vouwen, en stempelen en Perforeren … “Perforeren” … een duur woord; het is nog net geen “Salesmanager”, maar het komt in de buurt … “Perforeren … weet je niet, wat dat is buur-vrouw ? Dat is gaatjes knippen !!”
Ook moest Eltjen soms copieren. Daarbij mocht hij dan niet lezen wat er op de papieren stond. Maar zal ik jullie een geheimpje verklappen ? Niet verder vertellen hoor, maar soms stiekem las Eltjen wel even … Niet dat hij het begreep wat er stond, maar toch ….
Eltjen nam zijn werk bij het Grafisch Centrum heel serieus. Als hij naar de tandarts moest; of zoals vorige week dat hij naar het ziekenhuis zou voor de scan… Dat mocht niet te lang duren, ‘want anders krijg ik ontslag !”
Wat was Eltjen er trots op, dat hij nu ook echt werk had; net als heit en mem en broer Willen. Dat buurman Tjizze met de VUT ging, daar snapte Eltjen niks van: “Buurman, je moet toch werken !”En wat was hij trots op het kerstpakket dat hij kreeg, even vergelijken met heit, met Adrie. En die van Mem was precies gelijk !!
Eltjen had twee plekken waar hij helemaal thuis was; of eigenlijk drie … Bij mem en Hans aan de Hagewyk; bij heit en Adrie, eerst aan de Stationsweg en sinds dit voorjaar aan de Folgersterloane. Maar ook bij buurman Tjizze , en met name buurvrouw Kieke.
Buurvrouw die hij zo dan in de achtertuin hoorde achter de schutting …
En dan vroeg Eltjen: - Wie is daar ?
- Je buurvrouw !
- Aah, mijn allerliefste buurvrouw !
- Maar deze buurvrouw kan ook wel boos, hoor.
- Ja, maar niet op mij !!
Wat is dat mooi geweest, dat Eltjen daar ook zo een vertrouwde plek had; het geduld dat Kieke had, om spelletjes met hem te doen.
Wat hebben jullie allemaal met elkaar Eltjen een goed, een bijzonder goed leven bezorgd !Zoveel plekken waar hij thuis mocht zijn … Waar hij met liefde onthaald werd …
Over thuis komen en met liefde onthaald worden …
Daarover lezen we ook in Johannes 14 ….
Als Jezus afscheid moet nemen van zijn leerlingen, zegt hij:
Wees niet ongerust, laat de onrust je niet al te zeer beheersen …
Vertrouw op mij, vertrouw op God …
Jullie vertelden de afgelopen dagen, dat Eltjen een keer naar een optreden
van Elly en Rikkert was geweest, en dat hij daar helemaal enthousiast over was … Dat hij in de auto de hele tijd zat van “God houdt van mij en ik hou van God”.
Jezus zei ooit: Misschien moet je wel worden, als een kind, om mijn koninkrijk binnen te kunnen gaan … Nou sommige mensenkinderen zijn zo bijzonder – die hoeven niet meer te worden als een kind; ze zijn het nooit kwijt geraakt. “God houdt van mij; en ik hou van God !” – dat is genoeg … Niet ongerust, vertrouw op God en vertrouw op mij.
Ja, niet dat dat altijd makkelijk is … zeker niet als je inmiddels zo nu en dan ervaren hebt, dat het leven je niet spaart en dat dingen je bij de handen af kunnen breken; dat de dood zo onverbiddelijk toe kan slaan … Om dan te vertrouwen ???!
Toch nodigt Jezus ons daar toe uit … In het huis van mijn Vader zijn veel kamers; vele woningen …We zeiden al – Eltjen had hier verschillende woningen waar hij thuis was. Bij ons had hij zijn eigen kamer. Jezus belooft, zo’n plek heb ik ook voor jullie in gereedheid gebracht. Ik de Heer, van Pasen en Hemelvaart – ik beloof je – als je mij vertrouwt, dan zul je een-maal zijn waar ik ben … een parel laat ik niet uit mijn handen vallen !
En waar ik heenga, zegt hij er achteraan – daarheen weten jullie de weg !Maar dan komt Thomas met zijn vragen … Thomas, hij wordt in de Bijbel wel de ongelovige Thomas genoemd. Maar was Thomas ongelovig; of was hij iemand zoals ze er wel meer zijn, die het soms moeilijk vinden om te geloven; Misschien wel mee om alles wat ze meemaken in hun leven; mensen die worste-len met de vraag naar het waarom; en als er dan een God is …
Thomas … Hy miste wol ris in snein … Bijvoorbeeld met Pasen, toen Jezus aan de andere leerlingen verscheen. De andere 10 waren er wel; maar Thomas miste … Lag hij nog uit te slapen ? Zou kunnen… maar zou hij niet net zo goed andere, zwaarwegender redenen ge-had kunnen hebben om er niet te zijn ? Hoeveel weten we daarvan, hoeveel weten we van elkaar ?
In elk geval als Thomas er de volgende keer wel bij wil zijn, dan hebben de anderen niet een houding van … je was er vorige week niet, dus dan hoef je nu ook niet aan te kloppen – nee, welkom ben je, van harte … Want we gunnen het ook jou, de ontmoeting met de Levende. En Thomas vertel eens van jouw worsteling en hoe jij daar mee omgaat; want daar valt misschien voor ons ook nog genoeg te leren.
Want weten wij de weg zo goed … ?! Thomas is in elk geval niet zo’n zelf verzekerd type. Hij weet het niet allemaal zo goed; waar Jezus naar toegaat niet, en wat dan de weg is …
Maar, zegt Jezus dan, Thomas, Ik ben de weg … ik, en zoals ik temidden van jullie ge-leefd heb; zoals ik mijn liefde jullie getoond heb … wat ik liet zien, aan vergeving, aan ge-nezing ook van diepe wonden; en hoe liefde dan kan helen. Hoe ik met jullie en voor jullie het lijden, het kruis gedragen heb; consequent tot in de dood… En Thomas, of vul moge-lijk je eigen naam maar in – daarmee is het niet afgelopen.
Ik ben de levende; mijn liefde is sterker zelfs dan de dood …
Dan is er in ons gedeelte nog een andere leerling, Filippus … die was er op Paaszondag wel bij – laten we zeggen: hij was wel een trouwe kerkganger.Maar dat neemt niet weg dat hij ook zijn vragen zo nu en dan heeft. Ook hij zoekt, verlangt naar meer zekerheid; naar vaster vertrouwen …. Hij vraagt: “Jezus, laat ons de Vader zien, toon ons wie God is, dat is ons genoeg, meer verlangen we niet …”
God zien, dan zullen we geloven … als we een onomstotelijk bewijs krijgen…
Maar dan antwoordt Jezus … en horen jullie ook een beetje het verdriet in zijn stem; de teleurstelling ?? Van “Lieve Filippus, en vul maar weer je eigen naam misschien in … Ik ben nu al zolang bij jullie; ik heb jullie nu al zo mijn liefde bewezen; zoveel tekenen van mijn aanwezigheid, van mijn koninkrijk; op de hoogtepunten van het leven, maar ook in zijn dieptepunten … is dat niet genoeg ? Geloof je niet ??
OK. Dat zal niet altijd even makkelijk zijn, dat zeg ik niet…
Maar zou je me kunnen vertrouwen op mijn woord,
op mijn leven zoals ik dat in jullie midden geleefd heb.
Meer vraag ik niet … vertrouwen.
En dan beloof ik je: je zult eenmaal zijn waar ik ben; in het vaderhuismet
zijn vele kamers. En als je daar mijn dozen van liefde en trouw uitpakt …
je zult er thuis zijn, bij mij, in mijn hand. Amen.
Sietze
Wy binne de pearel yn ús leven kwyt. At Eltjen binnen kaam dan fielden jo de leafde en de freugde dy't hy útstraalde. Elk akseptearje wa't hij wie en de freugde en leafde dy't hy útstraalde, rop hy ekop by oaren. Fan Eltjen krigen jo leafde en wy witte dat alle minken dy't him koenen ek leafde far him fielden. Tankber binnen wy elkenien dy,t it normaal fûn dat Eltjen der wy en him naam sa't hy wie.
De volleybalclub fan Adrie. Eltjen wie al gau de assistint coach dy't by my op de bank siet. 4 ier lang elke tongersdei nei de sporthal, it wie een feest far him. En wat wie hy lilk op ús toen de club opheven waard. Op sneintemiddei nei ONB en at se dan mei 9-3 ferlern hienen wachte hy de spilers by de útgong fan it fjild op om se te treasten mei de wurden
"kop op jonge, volgende keer beter". Ik wol de leiding en de kollega' s fan it Grafisch Centrum bedanke far de moaie jierren dy't Eltjen der hoan hat. Hy wurke mei minsken dy't him goed oanfielden en krige in plakje wêr't er him thúsfielde. Wat wie der grutsk mei syn alderraarste krystpakket. Leiding en Kollega's bedankt. Famylje wie belangryk far Eltjen en der krige hy steeds meer fan.
De earste jierren nei syn geboorte de pakes en beppes en omkes en tantes fan Titia en myn kant. Dit wienen de minsken dy't us beiston ha om it ferdriet en de soargen te dielen fan het ha fan een bentsje mei down syndroom. Geandewei Eltjen syn leven is dizze soarch feroare yn leafde en hoaren fan. Titia en ik wolle jimme bedanke far de steun en leafde dy't wy altyd fan jimme field ha. Toen Eltjen 4 jier wie kaam der een 1.5 nei de skieding fan Titia en my in famylje by. De famylje Elverdink. Pake en Beppe Pein dy't fuortendaliks Eltjen yn hun hert sluten. Hy wie ien fan de echte pakesizzers
7 stoere omkes wer fan at ein pear earst net wisten hoe at se hjir mei oan moasten mar Eltjen soarge der far dat se wiis mei him wienen elk op syn eigen manier.
7 leave tante's dy't altyd far him klear stienen at wy der op visite wienen.
Ek sei ha in een folIe neef ferlern.
Ik wol jimme foaral nammers Eltjen bedanke far wat jim far him west ha. De famylje Merk
Elk waard by de foarnamme neamd mar ek hjir wie elk stjonkende mal mei Eltjen. Ek by jimme krige hy wer de leafde dy't jo fiele by famylje. En als laatste kwam de familie van Hans in zijn leven.
Wanneer Eltjen na een weekend bij Titia en Hans thuiskwam kon hij soms verhalen vertellen dat hij bij de familie van Hans was geweest. Uit zijn verhalen voelden wij dat hij ook bij jullie een plekje had gekregen in jullie harten.
Ik heb het plezier en de blijdschap gezien op foto's toen hij met Johan en Cisca naar een pretpark was geweest. Jongens bedankt Willeke.
Al 10 jier syn leiding by de scouts en no de freondinne fan Willem.
De manier wêrop as't do frije tiid stekst yn it begelieden fan in groep by de skouting, en elk ier in wike lang mei hun op kamp gongs hal by ús djip respekt oproppen. Eltjen wie hiel wiis mei dy en fûn it letter normaal datst Willem syn freondinne wiist. Bedank datst 10 jier lang syn leven ferrike hast. Willem.
Eltjen syn grutte broer. It is net makkelik om op te groeien mei een broerke mei down syndroom. Alle oandacht fan frjemd gie faak nei Eltjen en do hongst der dan mar wat by.
Gelokkich koest hjir goed mei om gean en wiist wiis mei him. Toen ast do wat âlder wurdest hast ek in stik soarch op dy naam en stiest altyd far him klear. Do wiest syn grutte broer wêr't hy by opseach en wêr't hy wiis mei wie. Hans
We hebben jou de afgelopen week echt mogen leren kennen.
Je hebt de afgelopen 6 dagen samen met ons je verdriet gedeeld en bent ons tot steun geweest.. Ik heb gezien hoe je bent en ben blij dat ik je goed heb mogen leren kennen. Ik weet dat Eltjen het goed bij je heeft gehad en ik wil je bedanken voor de afgelopen dagen die we samen hebben doorgebracht.Titia / Mem
De bern sa jong en dan sûnder je man de ben grut bringe. Wat in swiere taak. 15 jier lang bast de soarch far Eltjen op die naam. Altyd stonst far him klear. Hast der in prachtkeardel fan makke. Adrie Yn gesprekken fan de leste dagen seidest it folgende;
Wat sil ik him misse.
Alle rituelen dy t er hie.
Elke dei it oerlis oer it iten.
1t briefke yn it doarke fan it oanrjocht wêr't Eltjen in yndieling op hong hie wa at wannear neffens him de tafel dekke moast.
Al dy lytse dinkjes dy't Eltjen sa belangryk makken.
Hy bat myn libben sa ferrike.
Wy koenen elkoar troch en troch.
Sy hie gjin grutter maat op dizze wrâld as Eltjen
Hy wie al die jierren de pearel yn dyn libben.
Hy wie dyn grutste maat en een grut doel yn dyn libben.
Watst do far him besjutte hast hat elk dy't ús koe sjen kend.
Do bist tankber dat Titia en ik de soarch far Eltjen de leste jierren far een grut part aan har ta fertroud hawwe. Titia en ik binne dy ûnfoarstelber tankber datst 14 ier lang, en ik wit it do hast der een hekel aan at ik it sis, as een mem foar him soarge hast. Dan wol ik nammes Eltjen elk dy't him kind hat betanke dat jimme in feest fan syn libben makke ha Ik wol ôfslute mei in stikje út ien fan de protte ferhalen dy't Eltjen skreaun hat. Wêr't hy se wei helle wisten wy faak net mar dit ferhaal komt tinke wy fan ynternet wêr't hy regelmatich op oan het surfen wie.
Dit ferhaal fûnen wy op syn keamerke, en is fan de leste wiken tinke wy.
Voor ernst en Bobby
Je weet het altijd al
Soms gaan er dingen mis
Je weet alleen niet wanneer
En waar dat dan is
Maar als het ineens komt
Dan krijg je het niet meer goed
En hoe je het ook probeert
Je weet echt niet wat je moet
Je hebt alles geprobeerd
Maar nu is het verloren en te laat
Je hebt alles geprobeerd
En je loopt hopeloos verloren over straat
Van Eltjen
We gaan nu straks kijken naar een paar beelden uit de Film “de leeuwenkoning”. Eén van de vele Disney-films die Eltjen had; en dit was dan één van zijn favorieten.Onze Kinderen hadden hem ook, toen ze klein waren, en ik vind hem ook prachtig. Eigenlijk zit deze hele film vol van Christelijke symboliek.
1. De film begint met de geboorte van Simba – en dan is alles prachtig. Simba wandelt met zijn vader over de Savanne; en Mufassa laat Simba zien hoe groot en hoe mooi zijn koninkrijk is … Zo begint de Bijbel met de Schepping. Ook daar is alles in het begin “zeer goed”.
Maar als vader Mufassa Simba heel zijn Koninkrijk laat zien, waarschuwt hij hem ook voor een gebied voorbij de grens; daar moet je vooral niet komen.Zo zei God in het paradijs ook tegen de mens … de boom in het midden van de hof, daar moet je niet van eten, want daar komt alleen maar narigheid van.
2. Maar zoals in het paradijs de slang op Adam en Eva inpraat; zo is het in de film oom Scar, die zelf koning wil worden. Die praat op Simba in en vertelt over het Olifanten-kerkhof, en ‘alleen de dapperste dieren durven daar te komen’.
3. En dan gaat het dus mis, als Simba en Nala naar dat Olifantenkerkhof toe gaan, dan zitten de hyena’s achter hem aan en raakt Simba verzeild in een kloof, waar hij geen kant meer op kan. En als er dan een horde buffels aan komt … Dat wordt bijna zijn dood !Maar gelukkig, dan komt zijn vader, Mufassa, hem redden. Ik denk daarbij aan de Here Jezus, en dat hij door God naar deze wereld gezonden werd om ons mensen te redden. Maar Jezus, hij stierf aan het kruis …
Ook Mufassa, de vader van Simba, sterft. Dat is Simba zijn schuld, maar ook van die ake-lige Scar; want als Mufassa uit de kloof probeert te klimmen; geeft Scar het laatste zetje ..
4. Vervolgens praat Scar heel erg op Simba in, zo van: ‘het is allemaal jouw schuld’. Schuld; ‘jij hebt het verkeerd gedaan’. Een loden last kan dat worden. Simba vlucht dan ook weg, en treft in het oerwoud gelukkig een paar vrienden, Timon en Pumba. Die leren hem het liedje “Hakunna Matata”. Maak je geen zorgen. “Geen zorgen voor de dag van morgen”; dat zei Jezus ook in de Bergrede.
5. Maar ondertussen gaat het op de Savanne wel helemaal mis; wanneer Scar en de hyena’s het daar voor het zeggen hebben. Er komt grote hongersnood, alles wordt somber en zwart. Hopeloos is het … en niemand kan daar iets aan veranderen; want Mufassa is dood, en Simba – niemand weet wat er van hem geworden is.
En dan komt er in de film een prachtig moment. Een stukje met de oude wijze baviaan. Eigenlijk is die baviaan een beetje een priester, een soort van dominee / domi-ja. Hij was het ook die Simba vlak na de geboorte in zekere zin doopte. We zien dat straks nog.
We gaan nu kijken naar een stukje uit de film.
6. Simba ploft verdrietig en moedeloos neer in het gras. Maar als hij dat doet, dan waaien een paar haren, als veertjes worden die meegenomen door de wind.
De wind … in de bijbel wordt zij meer dan eens gebruikt als beeld van de Heilige Geest. Die Geest blaast op zijn minst een vermoeden van geloof naar ons toe.
Een vermoeden; een sterk verlangen van dat het met de dood niet afgelopen is.Maar je moet het wel opmerken, en willen pakken. Zoals de baviaan de haartjes, de veertjes pakt … ze bestudeert …
En dan komen er beelden die sterk doen denken aan het begin van de film, toen Simba om zomaar te zeggen gedoopt werd.
Gedoopt, zoals Eltjen hier in deze kerk ooit gedoopt werd.
Die doop verwijst naar Jezus; gedoopt worden, is ergens sterven met Jezus om ook met hem op te staan; deel krijgen aan zijn leven, dat sterker is dan de dood.
De oude Baviaan, hij buigt zich over die haren die hij van Simba opgevangen… en wij mogen ons buigen over de veertjes; de verhalen van Jezus.
En dan dringt het plotseling tot hem door: maar Simba is niet dood. Hij leeft !! Dat is dezelfde ontdekking, die in de Bijbel ook verteld wordt van de vrouwen en de leerlingen op de Paasmorgen.
Ook die ontdekken tot hun grote verrassing: hij is niet dood, hij leeft … Hij leeft …
Nou, dan duurt het in de film nog wel een poos. Nala moet Simba eerst zoeken; en als ze hem vindt, dan moet ze eerst nog heel erg op hem inpraten, voordat Simba bereid is om terug te komen en koning te worden … Nala moet het hem bijna smeken …
Zo bidt de kerk ook al eeuwen dat Jezus terug zal komen om zijn Koninkrijk van vrede en recht in deze wereld op te richten.
5. Maar uiteindelijk eindigt de film er mee, dat Simba terug komt, en dat het leven op de Savanne weer goed wordt … Ik denk daarbij aan de beelden uit Openbaring 21 over de nieuwe hemel en de nieuwe aarde; waar de dood niet meer zal zijn en waar God alle tranen zal drogen. Een herwonnen paradijs.
We gaan nu kijken en luisteren naar het lied van Elton, Eltjen John:
“Can you feel the love tonight …”
De liefde van Simba en Nala,
Onze liefde voor Eltjen …
Maar ook de liefde van God en van de Here Jezus voor ons allemaal.
“Can you feel the love tonight”
Danken en Bidden:
God, wat doet het hartverscheurend pijn
Eltjen te moeten missen; ús Eltjen …
Onze kind, onze broer … onze vriend ..
Ús pakkesizzer, ús neef
of op wat voor manier de levensweg van Eltjen
die van ons ook kruiste en verrijkte.
Verschrikkelijk pijn doet het
en het litteken van deze wond zal blijven.
Maar wat ook blijft
zijn alle kostbare en kostelijke herinneringen
aan alles wat wij met hem deelden;
het goede leven dat Eltjen heeft mogen hebben;
gezond als hij eigenlijk altijd mocht zijn;
zoals hij zijn eigen mogelijkheden mocht ontwikkelen;
de vele vrienden die hij had; de grote familie;
de verschillende plekken waar hij echt thuis was …
En Here God, we vertrouwen U op Uw Woord;
we vertrouwen op wat Jezus zei en zegt ook vanmiddag
over dat Vaderhuis, over thuiskomen bij U.
En als het moeilijk is, daarop te vertrouwen …
Als het moeilijk is te geloven …
Heb dan geduld met ons …Gun ons ruimte om bezig te zijn
met die vraag, zoals de leerlingen die stelden na het stillen van de storm:
“Wie is toch deze Jezus, dat zelfs de wind en de zee;
dat zelfs de stormen van het leven;
dat uiteindelijk zelfs de orkaan van de dood –
“om syn sizzen jout”
Heer, help ons ontdekken wat “Syn sizzen”, ons kan geven.
Wat is daar waar van, en wat kan daarvan van waarde zijn
ook voor mijn leven, en wat daarin speelt ?
Here, God, wij danken voor de manier waarop Eltjen ons leven verrijkt heeft.
De extra zorg die hij vroeg; maar ook de extra liefde die we hem mochten gevenen van hem mochten ontvangen …
Wat zullen we dat de komende tijd missen;
God, wat zal het leeg zijn en stil in huis …
Aan de Hagewyk; aan de Folgersterloane …
Wat zal het anders zijn, bij de scouting
en op zoveel andere plekken waar we Eltjen zullen missen
Wij bidden, Here God, help ons
dat we niet in een doolhof van verdriet het spoor bijster raken;
van onszelf of van elkaar vervreemd.
Help ons elkaar bij te staan, dicht bij elkaar;
en staat U ons bij …
niet als en tegenstrever maar als een steun en toeverlaat
U, die een parel niet uit uw handen laat vallen
Laat ook ons de komende tijd niet aan ons lot over
Amen.
Zegen
We gaan dan straks op weg naar de begraafplaats.
Een loodzware gang …
En na vandaag verder te moeten zonder Eltjen …
Wat zal dat ook zwaar, wat zal dat moeilijk zijn !
Maar God belooft: Ik ga mee !
Om dat te onderstrepen
krijgen we zijn zegen mee:
God zal ons zegenen en behoeden
Hij laat het licht van zijn gelaat
voor ons schijnen en is genadig
Hij houdt zijn oog op ons gericht
en schenkt ons zijn vrede
die alle verstand te boven gaat
Amen.
Op de begraafplaats:
In de afscheidsdienst in de kerk
hebben we Eltjen toevertrouwd aan de Here God …
Deze parel blijft in Gods hand
God haalt zijn kinderen thuis in het Vaderhuis.
Hier op de begraafplaats leggen we het lichaam
van Eltjen in de aarde ….
vlak bij zijn broertje Bauke.
Op de rouwkaart staan de woorden“
Eltjen, wekker wurde … mar hy bleau sliepen …”
Ik heb deze week gezegd:
Wat in ierdske heit net slagge …
Wy meie leauwe, dat in Himelske Heit dat wol kin.
Dat God het wel kan: Eltjen wekken,
aan de andere kant; in de morgen van zijn eeuwigheid.
De Bijbel vertelt namelijk een verhaal
ook uit het leven van Jezus:
Over het dochtertje van Jairus
Ook die was gestorven; en wat waren
haar vader en moeder verschrikkelijk verdrietig …
Maar dan komt Jezus en zegt,
“Ze is niet dood, ze slaapt”.
En hij gaat hij naar haar toe en maakt haar wakker …
Jezus wekt haar uit haar doodsslaap.
In een lied bij dat verhaal staat het zo:
Slapen is niet tot de dood,
Slapen is wachten op U,
Want als uw stem tot ons spreekt
Zien wij en kennen wij U …
Voor sommigen van ons zal het
met een vasthoudende zekerheid zijn
voor anderen misschien in een tastend zoeken,
maar we mogen geloven:
de dood is het laatste niet:
Wat ierdske heit net slagge;
in himelske Heit slagget dat al.
Bidden wij nu samen
het gebed dat Jezus ons leerde.
Onze Vader ….